مادر فروغ تاجبخش (مادر لطفی)، نماد مادران خاوران، از میان ما رفت
مادر فروغ، (امروز) یکشنبه، ٢١ بهمن ١۳٩٧ برابر با ١١ فوریه ٢٠١٩ چشم از جهان فرو بست. مادر لطفی، مادرجان باخته انوشیروان لطفی، از پیشگامان مادران خاوران و جنبش دادخواهی کشتار زندانیان سیاسی در دههی ١۳۶٠ بود. مادر فروغ، سال ١٣٠٩ در نیشابور متولد شد و در سن ١۶سالگی، در حالی که در دبیرستان به تحصیل مشغول بود با همسرش نصرالله لطفی ازدواج کرد.
انوشیروان پسر بزرگ مادر لطفی، در دو حکومت سلطنتی و اسلامی زندانی سیاسی بود. با دستگیری انوشیروان در سال‌های ١۳۵٠ و ١۳۵٢، زندان مانوس مادر لطفی شد. به هنگام رفت و آمد به زندان برای ملاقات پسرش، با دیگر خانواده‌های زندانیان سیاسی دوستی عمیقی پیدا کرد. این دوستی در تمام دوران مبارزات آنها در دو حکومت شاه و شیخ ادامه پیدا کرد و به پیوندی ناگسستنی تبدیل شد.
مادر فروغ، از زمان شاه همپای سایر مادران و خانواده‌های زندانیان سیاسی در اعتراض به دستگیری فرزندانشان و برای آزادی آنها فعالانه شرکت داشت. مادر لطفی در جریان اعتصاب غذای زندانیان سیاسی که در اواخر اسفند سال ۱٣۵۶ و فروردین ۱٣۵۷ برگزار شد، همراه با سایر مادران در پشت در زندان‌ها حضور دائم داشت.
مادر فروغ همراه با دیگر مادران و پدران زندانیان سیاسی به مدت دو ماه در پائیز ١٣۵٧ برای آزادی فرزندانشان در دادگستری تهران تحصن کردند. به دنبال این اعتصاب، بخشی از زندانیان سیاسی که انوشیروان نیز در میان آنها بود، در دی‌ماه ١٣۵٧ در محل تحصن در دادگستری تهران آزاد شدند. دریغا که این آزادی با روی کار آمدن اسلامگرایان در بهمن پنجاه‌وهفت طولی نکشید وبخش زیادی از زندانیان سیاسی که با سقوط رژیم سلطنتی از زندان آزاد شدند، دوباره دستگیر شدند.
جمهوری اسلامی، انوشیروان را در شهریور ١٣۶٢ دستگیر و زندان بار دیگر مانوس مادر لطفی شد. انوشیروان جزو نخستین زندانیانی بود که جمهوری اسلامی او را در تابستان ١٣۶٧ در زندان اوین اعدام کرد. از آن به بعد مادر لطفی، همراه با بسیاری از مادران به تلاشهای دامنهداری برای یافتن محل دفن عزیزانشان دست زدند. با آشکار شدن محل دفن جمعی قتلعام‌شدگان در گورستان خاوران، مادر فروغ همراه شماری دیگری از مادرها و اعضای خانوادهها به دادخواهی عزیزانشان پرداختند.
مادر فروغ زنی مهربان، پرشور، مصم و شکیبا بود. وی همواره در صف مقدم مبارزات خانوادهها برای دادخواهی بود و از جمله مادرانی بود که برای برگزاری مراسمهای نوروزی در آخرین جمعهی هرسال و سالگرد کشتار در ده شهریور تلاش میکرد. مادر لطفی همواره نقش موثری در حفط انسجام مادران خاوران و اعتراضات آنان داشت و به همین دلیل نیز همیشه تحت فشار دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی بود.
مادر لطفی از جمله مادرانی بود که به مناسبتهای مختلف از جمله سالگرد جان باختن انوشیروان، به یاد فرزندش و سایر جانباختگان دههی ١٣۶٠، مراسم با برنامههای متنوع همراه با شعر خوانی و سرودخوانی برگزار میکرد. در این مراسمها، مادران در مورد روزهای آشناییشان در روزهای ملاقات در زندان اوین و سختیهایی که بر آنان رفته بود، صحبت میکردند.
مادر لطفی روز جمعه ١١تیر ١۳٨٩ قصد برگزاری مراسم سالگرد انوشیروان را داشت که دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی او را مجبور کرد مراسم را لغو کند. مادر لطفی بناچار مراسم را با اعضای خانواده‌اش برگزار می‌کند. ماموران حکومت ساعت یازده شب به منزل مادر لطفی هجوم می‌برند و مهمانان او را مجبور می‌کنند خانه را ترک کنند.
مادر لطفی همان شب دچار حمله قلبی شده و به بیمارستان منتقل می‌شود. اوضاع جسمی مادر لطفی از آن به بعد دگرگون می‌شود. با وجود بیماری و ضعف جسمی، مادر لطفی پیگرانه و مصمم به مبارزات دادخواهانه خود ادامه می‌دهد و تا یک سال پیش از آنکه در منزل بستری شود، همراه با دیگر مادران به خاوران می‌رفت. با رفتن مادر لطفی از میان ما، جنبش دادخواهی ایران یکی از پییشگامان صادق خود را از دست داد.
یاد مادر فروغ تاجبخش (مادر لطفی)، این مادر مبارز و مقاوم، همیشه جاوید و زنده خواهد ماند.
کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید)، ضایغه درگذشت مادر فروغ را به خانواده گرامی‌اش، مادران و خانواده‌های خاوران تسلیت می‌گوید و یاد این مادر مبارز و شجاع را گرامی می‌دارد.
کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید)
١١ فوریه ٢٠١٩ برابر با ٢١ بهمن ١۳٩٧
